توجه به این مطلب مهمه...

سلام.

ولی و سرپرست بودن در اسلام اگرچه در حد شرع مقدسیک امر اعتباریه(قراردادی) ولی این اعتبار یک اعتبار محض نیست ، بلکه ریشه  در یک امر حقیقی و تکوینی داره که به عالم بالامربوط میشه ، یعنی اصل سرپرستی یک امر اصیل در نزد خداست که این سرپرستی ها و حقولایت هایی که بعضی در این عالم نسبت به بعض دیگر دارد با چیزی مانند ریسمان به آناصل اصیل متصل است.

مثلا وقتی پیغمبری از جانب خدا برای هدایت قومیمیاد ، او می شود ولی و سرپرست قومش. این سرپرستی او یک امر واقعیست و مرتبط باسرپرستی خدای عالمه.

اما نکته اساسی این مقدمات اینه که هر ولی وسرپرستی موظفه با اونهایی که تحت ولایت او هستن به اندازه قدر و فهم خودشون رفتارکنه،و الا اگر قرار باشه ولی و سرپرست به اندازه ای که خودش میفهمه و عقل داره بادیگران رابطه داشته باشه نه تربیتی حاصل میشه و نه اون سرپرست میتونه راهنمای خوبیبرای هدایت دیگران باشه.

پس اصلا این که یک ولی و سرپرست بتونه با افراد تحتحمایتش بنشینه و رابطه درستی با اونها داشته باشه برای او یک کمال محسوب میشه.ازاینجاست که حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله فرمود: مَن كانَ عِندَهُ صَبِیٌ فَلیَتَصابَلَه یعنی هرکس که کودکی کنارش هست باید مثل همون کودکباشه.یعنی در کنار فرزندانمون اگر با اونها همراه بودیم این برای ما کمال محسوبمیشه.

والسلام